اصلا مثل سال های قبل نیستم. شور هیجان داشته باشم. فرضا فیلم ببینم یا کارای دیگه کنم اصلا. الان فقط و فقط دلم ماهمو ف رو میخواد که زود تری برسم بهش باهم زندگی کنیم. حس ارامش همیشه بهم میده.پدر میگفت خوب برو کامپیوتر رو بخون که استخدام بشی ولی چه فایده داره برای 4 سال بعد...... کی مرد کی زنده هه.

دلم میخواد که مثل همسن و سالای من که الان زن و بچه دارن و تکلیفشون معین بود می بودم. حالا میگم اوه هه کی بشه 4 سال بعد اون وقت هم که کسی منو استخدام نمیکنه. که بعد هم این همه خرج داره و تمام وقتم رو باید بزارم که کارشناسی نرم افزار تموم بشه.کاش یه اینده واضح بود من هر طوری بود الان میرفتم.ولی خوب.چه کار کنم که پدر هم بنده خدا پول نداره. یعنی داشتا ولی خوب اصلا من نه اهمیتی داشتم که بهم پول بده مغازه یا شغلی ازاد برای خودم بزنم نه چیزی . صرفا به اینکه برو استخدام شو بسنده میکنه همیشه. هر چی هم میگم پدر من خوب کو؟ کجاست استخدامی؟میگه  تو تن نداری. البته اینو مادر گفت. خوب همه دوستان و اشنایانمون برعکس کردند و همون وقت برای پسرشون کردند سرمایه ای برای زندگی اش و بعد ازدواجش و... الان این من هستم که بین اینا فقط هنوز ازدواج نکردم. هر چی هم که میگم خودم یک ماه پیدا کردم دوستش دارم نه تو نمیفهمی باید یکی پیدا کنی که پول دار باشه.به همین خاطر هست که  توی مسئله ازدواج هم به نظرم خود رای عمل کردند و صرفا در نهایت گفتند خوب برو پول در بیار خودت برو ازدواج کن. فقط از ما پول نخواه. که منم دیگه با هزار راه و کاشف شدن این راه و اون راه به ورزش رسیدم.این هم که میگفت که برو استخدام شو بازم به همین منوال هست که تهش خودب میدونی و من دیگه ترکیدم گفتم خوب خودت در استخدام در سن 70 سالگی با استخدام شدن به کجا رسیدی.

اخه ولم نمیده که دیگه هر چی میگم هی میگه استخدام  شو. استخدام چه طوریه ماهی 800.000 هه خوب من با این طی چند ماه میتونم ازدواج کنم یعنی 10 ماه هم که کار کنم یه ریال هم استفاده نکنم نهایت شده 8 و در 100 ماه یعنی 8 سال هم شده 80.000.000 تومن که این چه به درد من میخوره.خونه. ماشین. پول عقد. خواستگاری. عروسی با چه کنم؟ که نهایت هم در بیان بگن خوب زندگی خرج داره. ما که گفتیم برای همین حالا که تصمیم گرفتم در زندگی ورزش حرفه ای کنم  دیگه هی خواستم هی دیگه وسط راه نزنن به در وپیکر برنامه ها و اصول های من برای همین دیگه گفتم. چه داری مگه خودت در 70 سالگی با استخدام شدن در حالی که دوستمون خیلی از ما جلو تر هست که هیچ جا هم استخدام نشده

البته میدونم که هیچ وقت براش ازدواج کردن من مهم نیست که نیست برای همین من خودم همیشه فکر هستم و ماهمو پیدا کردم

را که میدونم هیچ وقت برای مادر پدرم جز  نسبی بخواهند با من پز بدن اهمیت دیگه نداره زندگی من چه میشه نمیشه. دیگه بماند.